Jaap Boots

Boots’ liefde voor muziek blijft niet te stuiten. Het begon met El Condor Pasa van Los Incas in 1970 en is niet meer opgehouden. Of hij nu over Nick Cave schreef voor Vrij Nederland, radioprogramma’s presenteerde voor de VPRO (Club 3VOOR12, Mr. Lee’s Mysterious Washing Machine, JaBo Gumbo Show) of boeken schreef (Donderweg, 2014): muziek vormt het wezen van Jaap Boots’ bestaan.
Met zijn nieuwe album Terug Naar Zee presenteert de inmiddels 57-jarige zanger/tekstschrijver daarvan nieuw en zeer overtuigend bewijs.

Voor zijn derde album ging Boots de studio in met gerenommeerde cracks als gitarist Mischa Den Haring (T-99), Toon Oomen (Gospel Sessions, Beans & Fatback), Ton Nieuwenhuizen (LaLuna, Brigitte Kaandorp) en blazers Hubert-Jan Hubeek en Bart Lust. Het resultaat is een ontroerend en hoogst persoonlijk album, waarop het Nederlandse lied, net als op voorgangers Zal De Hemel (2000) en Afkuil (2007) wordt gekoppeld aan het beste wat de Amerikaanse muziektraditie te bieden heeft. Van Springsteen-bravoure in openingsnummer Roep van het Wild, waarin de zanger zijn blinde liefde voor de muze ontleedt, tot de Ry Cooder-vibes in slotnummer Einde van de Nacht; Jaap Boots leidt de luisteraar langs de rock-, jazz-, singersongwriter-, country & western- en rockabilly-tradities die hem zo lief zijn. In Heerlijkheid bezingt hij zijn liefde voor zijn geboortedorp en horen we echo’s van seventies softrockers Bread. Heeft iemand mijn ziel gezien is zwaar beïnvloed door Boots’ liefde voor de muziektradities van New Orleans (compleet met ‘funeral-style’ trombone-solo van de betreurde Bart Lust). In Gouden Bergen klinkt de invloed van Boots’ held Tom Waits door. In Hein shuffelt een Dylanesque blues met de dood en in Wendelien swingt de geest van Johnny Cash door Egmond-Binnen.